فرماندار عزیز شهر ما!
با سلام و احترام
بیش از سه ماه است که بر عالیترین صندلی دولتی این شهر تاریخی و کهن تکیه زده اید و در این اندک زمان حرکتهای سنجیده و خوبی داشته اید که جای سپاس دارد لیکن می دانید که ما ایرانی ها دنبال گلایه از کارهای نکرده هستیم تا تقدیر از کارهای کرده!
در چند روز گذشته دو اتفاق ملی برای میانه روی داد ، یکی تلخ بود یکی شیرین و انتظار این بود که جنابعالی به عنوان عالیترین مقام دولتی در این شهرستان ویژه، واکنش مناسب نشان دهید ولی دریغ از حتی کوچکترین پیام توسط روابط عمومی تان.
بنده این دو رویداد تلخ و شیرین را خدمتتان عرض می کنم و این قصور را برعهده نزدیکان جنابعالی می دانم که بایستی شما را نسبت به این رویدادها مطلع می کردند:
رویداد شیرین:
در میان سازمان های نامدار ملی مانند دهها بانک و هزاران کارخانه، تندیس افتخار "مدیر شایسته ملی" به یک میانه ای رسید که احدی در میانه نیست که غیرت و همت او را نداند. مدیر شایسته ملی به شایستگی بر دستان مردی درخشید که حدود دو دهه است نداری و داری خود را با مردم خود تقسیم کرده و در سردی و گرمی در کنارشان مانده و 1000 میلیارد ریال سرمایه خود را با راه اندازی یک برند ملی و یک طرح ملی در میانه سرمایه گذاری کرده است و نمی دانید استان تهران و البرز و قزوین و شهر تبریز چه فرش های قرمزین برایش گسترانده بودند تا از دو سال پیش 1000 میلیارد سرمایه ایشان و صدها اشتغال ایشان را به سمت خود بکشند اما او این کار را نکرد، با این باور که "کم می خورم اما با مردم خودم می خورم". اکنون که این طرحهای اربعه در آستانه راه اندازی است در تمام کشور نام و شهرتش پخش شده است و به فاصله یک روز پس از انتخاب ایشان به عنوان "مدیر شایسته ملی"، وزیر صنعت و معدن نیز در روز صنعت و معدن تندیس طرح نمونه ملی را بخاطر همین طرح های چهارگانه به ایشان داد و به فاصله یک روز در استان نیز از وی تجلیل شد. نه نام او را خواهم گفت نه نام شرکت را چون ناگفته پیداست.
و اما رویداد تلخ:
این هفته یکی از نوابغ ملی و مفاخر ایران زمین از بین ما رفت. اکنون هزاران پزشک و جراح و متخصص و استاد دانشگاه پرورده ی او در دانشگاه علوم پزشکی ایران هستند. او در عالیترین دانشگاه پزشکی ایران به درجه پروفسوری نائل شده آمد و جزو آن 40 پروفسوری بود که در دولت قبلی با هدف سیاسی بالاجبار بازنشسته شدند. خدمات او به رشته پزشکی ایران خصوصاً در شاخه زنان و زایمان در زمینه واحدهای درسی خاص و نو ، کتابها و مقالات و هدایت رسالات تخصصی فراموش نخواهد شد. او پزشکی را در دانشگاه تبریز، تخصص را در هاپکینز آمریکا و فوق تخصص را در منچستر انگلیس خواند و در 75 سالگی به سرطان مبتلا شد و جان به آفریدگار سپرد. آن پروفسور که باز نامش را نخواهم گفت در سال 1320 در روستای قشلاق برزی میانه متولد شده بود.
جناب آقای فرماندار!
آیا شایسته نبود در مقابل این دو رخداد تلخ و شیرین عکس العمل نشان دهید؟ ولی دریغ از یک پیام رسمی یا گفتگوی تلفنی! و حتی روابط عمومی تان نیز که بابت سرپرستی موقت رییس اداره تربیت بدنی میانه در هیئت تکواندوی استان پیام تبریک می نویسد حاضر به درج پیام ابریک و تسلیت نشد اما در همین استان و استانهای دیگر بارها شاهد بودیم که مقام عالی استان یا شهرستان بخاطر درگذشت یک فرهیخته علمی پیام تسلیت صادر می کند. در همین میانه فقط یک ماه قبل از شما آن فرماندار قبلی بخاطر درگذشت جانگداز چهار معلم خانم عزای عمومی اعلام کرده و پیام تسلیت داد.
این حقیر پر از تقصیر این گلایه را تنها بدین روی می کنم که جنابعالی نسبت به اطراف خود باید حساس باشید و ندیمان و امینان آن حضرت باید این رخدادها را به شما یادآور شوند بی تردید نه تنها حضرتعالی بلکه هیچکس نمی تواند تمامی رویدادهای اطراف خود را مطلع شود و میزان سبک ـ سنگینی آنها را بداند بلکه ندیمان امین و مشاوران آگاه باید این رخدادها را برای آنجناب تحلیل کنند.
از درگاه حضرت منان برای جنابعالی آرزوی موفقیت دارم.
شهروند میانه ـ محمدصادق نائبی